Я усміхалася табе,
А ты – павінен быў стрымацца!
Не меў ты права усміхацца
Так шчыра, светла, так лагодна...
Ты ж ведаў: будзе мне пасля
Яшчэ больш прыкра і халодна.
Калі смяецца Бог?
.
Не задаволіць гэтых дам.
Слупом стаяць ля ёй халодным?
Было каб смешна ўсім людзям,
што ўсмешку бачаць з пальца - лёду?
.
Хіба лядзяш той пацячэ
ўсяго ад смеху, нават, Бога?
Не меў ён плянаў да цябе,
але адной пакінуць - больна.
.
Абодвум, разам можна ўсё.
Няхай астатнім будзе прыкра
з таго, што ёсць у ёй сваё.
З таго, што ён яшчэ не звыклы.
Калі смяецца Бог? . Не
Калі смяецца Бог?
.
Не задаволіць гэтых дам.
Слупом стаяць ля ёй халодным?
Было каб смешна ўсім людзям,
што ўсмешку бачаць з пальца - лёду?
.
Хіба лядзяш той пацячэ
ўсяго ад смеху, нават, Бога?
Не меў ён плянаў да цябе,
але адной пакінуць - больна.
.
Абодвум, разам можна ўсё.
Няхай астатнім будзе прыкра
з таго, што ёсць у ёй сваё.
З таго, што ён яшчэ не звыклы.