Забiлi вокна дошкамi
Бывай жа, мой дамок
Пратоптаннай дарожкаю
Iду я за парог
Iду сабе далiнамi
Ў далёкай старане
А птушкi гаманлiвыя
Усё спяваюць мне
Iду, не абарочваюсь
Далёка мой дамок
I лезуць думкi змрочныя
У бедны чарапок
Чаму, чаму, быў змушаны
Пакiнуць я свой кут?
Чаму не стаць мне птушкаю
Пазбавiўшысь пакут
Узняцца над зямелькаю
Убачыць з вышынi
Святочнаю нядзелькаю
Дамка свайго агнi