Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Жана мая

Сярэдняя: 4.3 (4 галасоў)

Жана! Жана! Ганец не вярнуўся.
І кастрычнік застыў у журбе.
І кароль, як кароль, адвярнуўся,
І адрокся зусім ад цябе.

Стыгне плаха, трасуцца калёсы,
Над калёсамі хмары варон;
Ды і жорсткія пэўнасці лёсу
Захапілі сувора ў палон.

Расквітаюць, як ружы, пагрозы,
Усюды ржанне канёў баявых;
Разявакі бягуць, нібы слёзы
З пад павекаў завулкаў крывых.

І ўваходзяць у гэту аповесць -
Кучары, скабары, кухары.
І старыя, галлё што прыносяць,
Да агню, што дыміць і гарыць.

Жана хворую гладзіць каленку,
І крычыць, і плюе на людзей:
"Трэба біць галавою аб сценку
Тых, хто кажа: кароль - дабрадзей!"

А над ёй рассыпаецца сонца
На пагрозлівы звон медзякоў;
І калёсы трасуцца бясконца
Камянямі сярэдніх вякоў.



чароўна. і сумна.

чароўна. і сумна.