Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Зноў сумуеш, сябра мілы мой...

Сярэдняя: 4.7 (41 голас)

Зноў сумуеш, сябра мілы мой:
Вочы апусьціў — і твар журыцца.
Кружыць сьвет нясталасьцю сваёй —
І няма табе дзе прыхіліцца.

Колькі ты прайшоў ужо дарог,
Колькі страціў сіл, і колькі планаў
Лёс зьмяніць, бы чараўнік той, змог,
Колькі здрад спаткаў ты і падманаў.

Так жадаў ты шчасьце даганяць:
Бегчы, крочыць — тое ж уцякае.
Крыж з плячэй хацелася так зьняць,
Сэрца ж кажа: Бог цябе чакае.

Нас чакаюць! Дай сваю далонь —
Разам пойдзем віхрам на сустрэчу.
Што нам дождж, і што для нас агонь —
З Богам пераможам страх, пустэчу.



Духоўныя патрэбы - гэта крыж,

Духоўныя патрэбы - гэта крыж, які здымаць не хочацца, калі яны знаходзяць задавальненне!

Дзякуй. Цудоуны верш.

Дзякуй. Цудоуны верш.