Зноў пахавае вечар золкі
Празрыстасць сініх вод
І цішінёй заплачуць зоркі,
Імкнучысь у млечны небасход…
За кропляй кропля – дождж слязіцца
І тонуць дрэвы ў бары,
Ледзь чутна восень па зямлі імчыцца,
Хавая у прымерак сляды...
Пакой нябёсаў сыпле срэбрам,
У ноч апрануты шляхі…
І адыходзіць з ціхім ветрам
У ранак цемразі спачын…
У цішыні падол святлее,
Зноў запылае небакрай…
І толькі халадок навее
Апошні ўздых ад зорных зграй...