11.04.2011
Пекла кідала асколкі...
(Хіба ж не поле бою ?!)
Не спалохаліся ніколькі
Нашай зямлі героі.
З дыму, агню – наверх,
Цераз смяртэльныя мукі,
Нібы на соты паверх
Жыццё падымалі рукі...
Гора не мае ўзросту,
Помыслаў злых таксама.
Беларус двухгадовага росту
У снах крычаць будзе: “Мама!”
З пекла сваю Беларусь
Да неба ўзнялі годна.
Кожны стаў беларус
Героем зямелькі роднай!