Анатолій Кравчун

Восеньскія кветкі далекоглядны...

Восеньскія кветкі далекоглядны
Прожылкі сонца ў іх прамянях запатрабавана - яркія
І пахнуць так - што ночы пах толькі сыходзіць
               пацалаваўшы іх - далікатна
                    па снапамі впряденных ў раніцу травы
                        бязмежнай - ознобевших

І мы пройдзем
О, колькі птушак развеем!
І ў клопатах прыручаных вогнішчаў
Мы да вечара злёгку заиндевеем - каб паглядзець
                          з вокнаў з кайданоў
               як сябар на сябра - імгненне без слоў
           як восень льецца ў ноч да кастроў
                            не чапаючы кветак

Пакінуць водгук

Анатолій Кравчун

Зіма

Так! Так! Так!
Поглядаў мокрыя сняжынкі
Пяшчотна скіну як заўсёды
Апусціўшы вочы додоле
Так ... Так ... Так ...

Усё змяшалася ў раптоўна
Зімовы вечар - праводжу
я любоў сваю і ... шчасце:
Я гуляць люблю

Ты, каханне павер мне проста - я шпацыраваць люблю
Правяду цябе я да дому - і дадому пайду

Так! Так! Так!
Поглядаў снег - бо ноч ўжо блізка
Тэлефануюць, тэлефануюць провада
Усё прайшло
Прайшлі і думкі
Так-Так-Так

Пакінуць водгук

Анатолій Кравчун

Забі мяне пяшчотна, каясь...

Забі мяне пяшчотна, каясь
                 маё сэрца
Я пра цябе ніколі не думаў
Дык ты можаш спыніцца
                маё сэрца
А каханне - гэта ўсё, што салодка
    што яшчэ не даведаўся да канца
Няма яго няма - канца
Мне толькі шкада

Няма - калі быў падман
Ты можаш спыніцца
                           маё сэрца
Разбуджаны цябе анёлам насустрач
Шэпт - шэпт мой
                          чуеш маё сэрца?

І кожны імгненне - імгненне твайго нараджэння
І кожны крык - стогн жадання
Вазьмі і ты толькі мяне ва ўсе нашы месцы
Хай усё будзе спяваць - і мы не будзем ведаць адпачынку