Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Андрэй Аляксандраў

Сярэдняя: 4.5 (25 галасоў)

Затрымайся яшчэ на хвіліну,
каб даслухаць сімфонію сноў,
каб наведаць са мною краіну,
дзе жывуць мае вершы без слоў.

Мы з табою наш храм пабудуем
пад халоднымі крыламі зор
і каханнем сваім замацуем
яго сцен непаўторны ўзор.

I не згасіць злы вецер пустынны
нашых сэрцаў агонь малады...
Затрымайся яшчэ на хвіліну,
каб застацца са мной назаўжды.



Сярэдняя: 4.3 (15 галасоў)

Халодны павеў ураганнага ветру
прыводзіць цябе ў нечаканы экстаз.
Апошнія крокі... Апошнія метры...
I знікне ў нябыт пустата збітых фраз.

Ты помніш любові апошняй дыханне —
ты быў уладар і нябёс, і жыцця...
Разбітае шкло нерэальных жаданняў
разрэзала вены твайго пачуцця.

А смерць адмярае жыцця твайго стужку,
і мроіцца шэрасць апошніх гадзін.
Твой пульс ціха б'ецца параненай птушкай...
Ты раптам адчуў, што застаўся адзін.



Сярэдняя: 4.8 (28 галасоў)

Халодныя зоры гарачай рукой
я кратаю — кропелькі сонца.
Пакіньце мне права застацца сабой,
і зоры сагрэць мне дазвольце.

Узняўшы свой ветразь над шумнай ракой,
забуду спакой і забавы.
Пакіньце мне права застацца сабой —
маё неад'емнае права.

У бойцы крывавай з атрутнай маной
за рукі мяне не трымайце —
пакіньце мне права застацца сабой,
астатняе ўсё забірайце!

Стрываць дапаможа мне скруху і боль
блакіт крылаў роднага неба.
Пакіньце мне права застацца сабой —
і больш мне нічога не трэба!