Беларусь сьвятая пад сьвятой Пагоняй!
Ты заўжды змагалась супраціў няволі.
Маскалі, татары, крыжакі, палякі
Рвалі тваё цела нібы вурдалакі.
Як магла храніла шчасце Ты народу
Не аддала катам гонар і свабоду.
На палях Грунвальда, над Іршой ракою
Дружна Ты ўставала моцнай грамадою.
Канстанцін Астрожскі, Гарадзенскі, Вітаўт!
Маскалей ды немцаў гналі ў слаўных бітвах!..
...Зараз час зьмяніўся — Беларусь не тая:
Ціхая, забітая, хворая, слабая.
Ты маўкліва сочыш, як цябе зьбіваюць.
З роднай хаты гонюць, мову абражаюць.
Матухна! Апомнісь! Ськінь з сябе пачвару!
Няўжо так і будзеш жыць пад чорнай хмарай?
Мы Цябе паможам! Мы, хто не прадаўся!
Хто Табе не здрадзіў, хто з Табой застаўся!
Нас ужо немала, будзе яшчэ больш.
Некуды нам бегчы, бо не будзе горш.
Сярэдзіна 90-х