Нарадзіўся 3 снежня 1907 года ў вёсцы Бязверхавічы пад Слуцкам ў сям'і паштовага служачага. Сапраўднае прозвішча - Казак. Дзяцінства праходзіла ў Вільні і на Случчыне (вёска Еўлічы). Скончыў Менскі Белпедтэхнікум, дзе пачаў пісаць і друкаваць вершы, стаў членам «Маладняка», скончыў Маскоўскі Інстытут Кінематаграфіі. У гады вайны жыў у Мінску. З 1944 г. - на выгнаньні, жыў у Нямеччыне, а потым у ЗША. Працаваў на Радыё Свабода, стаў адным з заснавальнікаў Беларускага Інстытуту Навукі й Мастацтва ў Нью-Ёрку.
Першыя вершы i апавяданнi ўбачылi свет у 1927 г. Першы зборнік вершаў пад назвай «Паэзія чырвонаармейца» выйшаў у Мінску ў 1931 годзе. Аўтар зборнікаў «Лебедзь чорная» (1947), «Выбраныя творы» (1957), «Вячорная лірыка» (1963), «Хвіліна роздуму» (1968), «Вясна ўвосень» (1972), «Дарогі» (1974), «Сны і мары» (1975). Пасмяротна выдадзены «Цымбаліст» (2004), «Выбраныя творы» (2005).
Як празаік напісаў апавяданне «Чорныя Дразды», успаміны «Вогнішча», «Пагібель праз жарты», нарысы «Шумавінне», «Паэзія геолагаў» (пра лёсы рэпрасаваных беларускіх аўтараў), крытычныя артыкулы «Барыс Мікуліч», «Сымон Будны», «Паўлюк Шукайла».
