Беларусь мая, як я цябе абажаю!
І малюся каб болей было уражаю
На палях. І у нашых старыных лясах
Жыў мядзведзь і кабан і хітрыца ліса.
Я малюсь за людзей, за цветы і жывёлу!
Каб трудзіўся народ, што заўсёды жывёт тут,
Каб ніколі не ведала маці заботаў,
І не плакалі деці, лішыўшысь чаго-та.
Каб дастатак у хатах і кожных кварцірах
Быў заусёды і людзям на старасць хваціла.
І на крышах буслы сваі дзелалі гнёзды –
Вечны сімвал жыцця беларускае вёскі!
Беларусь, я малюся каб ты не балела!
Каб цябе сагравала із печкі палена,
І каб жылі багата, не зная адчаю...
Беларусь мая, як я цябе абажаю!