Мы выходзім сонца свеціть,
Ў Беларусі моцны вецер
Падымае нашу песню да нябес.
Толькі пыл пад сапагамі,
З намі бог і стяг над намі
І Радзіма нам даверыла свій лес.

Бараніть сваю радзіму
Ці у летку, ці у зіму
Дапаможа нам армейская сям’я.
Не пугае непагода
І ні якія нягоды,
Толькі разам сіла мы і ты і я.

Нас гартуюць палігоны
І армейскія пагоны
На тваіх плячах салдат і афіцэр,
Мужнасць, гонар і адвага,
Да бацькоў сваіх павага
І рука маёй каханкі у руцэ.

Мы - салдаты, афіцэры,
Ўсе да болю ў сэрцы верым,
Родны край ніхто не зм.ожа больш спаліть
Мы на варце Беларусі,
І ніхто нас не прымусіть
Здрадзіть роднаму народу і зямлі.

Колькі песен намі спета!
Не забыть ні колі гэта.
Сталі разам мы ў адзін армейскі строй.
Разам жылі і служілі,
Сябравалі – не тужілі,
Ну, а песня падымала нам настрой!

Хто казаỹ, афiцэры
Толькi робяць кар'еру,
Службу сам не адведаỹ, не стаяỹ у страю.
I бясконцыя ночы,
I бяссонныя вочы,
Ўсё аддаць вы гатовы за Радзiму сваю.

Родны кут i бярозы,
Што растуць каля хаты,
Назаỹжды ỹ Вашым сэрцы, як i ты, Беларусь.
I нiкому, нiкому
Не зняважыць пагоны,
Гонар Ваш не заплямiць нi вораг, нi хлус.

Афiцэры, афiцэры,
Мы да болю ỹ сэрцы верым,
Беларусь нiхто не зможа больш спалiць.
Афiцэры Беларусi,
Хай нiхто Вас не прымусiць
Здрадзiць роднаму народу i зямлi.

Спадары афiцэры,
Цi паны афiцэры,
Як бы хто не назваỹ Вас, як бывала не раз
Назаỹжды застанецеся
Разам з нашым народам,
I народ Беларусi будзе помнiць пра Вас.

I пад сцягам Айчыны
Вы прымалi прысягу,
I на Вас, афiцэры, як стагодзi таму
Ускладаем надзеi,
Вамi мы ганарымся,
Верым, больш мы не пойдзем праз боль i суму.

Афiцэры, афiцэры,
Мы да болю ỹ сэрцы верым,
Беларусь нiхто не зможа больш спалiць.
Афiцэры Беларусi,
Хай нiхто Вас не прымусiць
Здрадзiць роднаму народу i зямлi.