Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

армія

Сярэдняя: 4.6 (16 галасоў)

Мы выходзім сонца свеціть,
Ў Беларусі моцны вецер
Падымае нашу песню да нябес.
Толькі пыл пад сапагамі,
З намі бог і стяг над намі
І Радзіма нам даверыла свій лес.

Бараніть сваю радзіму
Ці у летку, ці у зіму
Дапаможа нам армейская сям’я.
Не пугае непагода
І ні якія нягоды,
Толькі разам сіла мы і ты і я.

Нас гартуюць палігоны
І армейскія пагоны
На тваіх плячах салдат і афіцэр,
Мужнасць, гонар і адвага,
Да бацькоў сваіх павага
І рука маёй каханкі у руцэ.

Мы - салдаты, афіцэры,
Ўсе да болю ў сэрцы верым,
Родны край ніхто не зм.ожа больш спаліть
Мы на варце Беларусі,
І ніхто нас не прымусіть
Здрадзіть роднаму народу і зямлі.

Колькі песен намі спета!
Не забыть ні колі гэта.
Сталі разам мы ў адзін армейскі строй.
Разам жылі і служілі,
Сябравалі – не тужілі,
Ну, а песня падымала нам настрой!



Сярэдняя: 4.8 (14 галасоў)

Колькі раз Вам казалі трэба,
Колькі раз наперад ішлі,
А навокал у зорках неба
І абшар нашай роднай зямлі

Афіцэры – заўжды афіцэры.
Не чакаюць сабе ўзнагарод.
Недарма афіцэрам даверыў
Лёс зямлі беларускай народ

Мы на Вас спадзяёмся і верым
Беларусь нашу больш не спаліць.
Афіцэры - таму Афіцэры,
Што за край родны сэрца баліць.



Сярэдняя: 4.5 (8 галасоў)

Хто казаỹ, афiцэры
Толькi робяць кар'еру,
Службу сам не адведаỹ, не стаяỹ у страю.
I бясконцыя ночы,
I бяссонныя вочы,
Ўсё аддаць вы гатовы за Радзiму сваю.

Родны кут i бярозы,
Што растуць каля хаты,
Назаỹжды ỹ Вашым сэрцы, як i ты, Беларусь.
I нiкому, нiкому
Не зняважыць пагоны,
Гонар Ваш не заплямiць нi вораг, нi хлус.

Афiцэры, афiцэры,
Мы да болю ỹ сэрцы верым,
Беларусь нiхто не зможа больш спалiць.
Афiцэры Беларусi,
Хай нiхто Вас не прымусiць
Здрадзiць роднаму народу i зямлi.

Спадары афiцэры,
Цi паны афiцэры,
Як бы хто не назваỹ Вас, як бывала не раз
Назаỹжды застанецеся
Разам з нашым народам,
I народ Беларусi будзе помнiць пра Вас.

I пад сцягам Айчыны
Вы прымалi прысягу,
I на Вас, афiцэры, як стагодзi таму
Ускладаем надзеi,
Вамi мы ганарымся,
Верым, больш мы не пойдзем праз боль i суму.

Афiцэры, афiцэры,
Мы да болю ỹ сэрцы верым,
Беларусь нiхто не зможа больш спалiць.
Афiцэры Беларусi,
Хай нiхто Вас не прымусiць
Здрадзiць роднаму народу i зямлi.



Сярэдняя: 3.7 (3 галасоў)

Пісьмо ад сына

Вось і пісьмо на парозе,
”Мар'іна Горка. Спецназ”.
Думкамі маці ў дарозе,
Толькі б прыехаць у час.

Сын там прысягу чакае,
Поўны здзяйсненняў і мар.
Студзеньскі вецер шпурляе
Кроплі халодныя ў твар.

А тут, у вясковай хаце,
Дыхае печ цеплынёй,
І бохан духмяны маці
Пагладзіла даланёй.

Сыну найлепшым ласункам
Будзе дамашні пірог.
Вечным, надзейным прытулкам-
Бацькавай хаты парог.

1999 г.