Я не Колас,не Купала
Ды свабодаю дышу.
І,такіх,як я,нямала
Успявае пра душу.
Я не вецер,не аблокі,
Толькі вершы із грудзей
Паяўляюцца,як зоркі,
І,заўсёды для людзей.
Я над цемраю,абманам
Свой чыню,людскі прысуд.
І пра цара,і пра пана
Будзе ведаць усякі люд.
Я не зорка,і не хваля,
Толькі вершы для душы.
Я пішу,пра то,што мала
Мы свабодай даражым.
Я паляк,і, той жа рускі,
Я ваш сябар на вяка.
П ю я водку без прыкускі,
Еду ў госці здаляка.
Вершы вы мае ў бяседзе
Распяваеце наўкол.
Толькі ведайце,што едзе,
Ужо свабода ў ваш дом.
Я не Колас,не Купала,
Ды я з прозаю жыву.
Каб зямля мая не пала,
Я свабоду вам нясу.