У дзіцячых вачах стаяла сляза.
Нябёсы бусел крыламі гладзіў
І што б мне хто, калі не казаў
Я, як бусел, свабодным быць марыў.
Яго клекат у вушах і дагэтуль стаіць,
Але гэта гук страчанай волі.
Чорны бусел... і сэрца ўсё болей баліць,
Не забыць гэтых сценаў ніколі.
Чорны бусел, даруй мне свабоду ў жыцці
Ад тых дзён, што мне жыць, асалоду.
Дай мне шанец цябе ў небе знайсці,
Каб у снах той палёт бачыць потым.
І, каб наяву той здзейсніўся сон,
Я б аддаў усё, чым багаты.
Мо ты чуеш той глухі стогн,
З-за надзеяй прасякнутых кратаў?
Тытунёвы грэе лёгкія дым.
Чарнеюць у небе вароны.
Мы сумленне і гонар кідаем у млын,
Набіваем пакорай вантробы.
А ты там сядзеў?
А ты там сядзеў?
с 20 па 29-е
с 20 па 29-е
Гэта што пасыл усім хто там
Гэта што пасыл усім хто там сядзеў?
Ну нейкі Някляеў у нас завеўся!Жартую!
Калі ўжо зборнік будзе?Вінцэнт свае вершы на музыку ладзіць.
Слава героям!!!!