Дзень сканаў. Закіпае вада.
У чаканні гарачага чаю
Адзначаю: жыццё – не бяда,
Покуль простыя радасці маю:
Проста дыхаю – нібыта п’ю,
Бачу полымя, бурбалкі чую
І душу – таямніцу сваю –
Вершаплёцтвам ад суму ратую.
Апякае істоту глыток.
Лыжка цукар спіралямі круціць.
Недапісаны мною радок
Астывае ў чаканні пачуцця.
16.03.2011