Падымі угару сваё вока... | Максім Багдановіч | Беларускія вершы | Белорусские стихи

Уваход

Пошук

Апошнія водгукі

Мне Мілана пісьмо

12.02.2020 - 18:16
Ха-ха! Ій я калісь

12.02.2020 - 18:08
Я сёння пачуў тут палячку ш.

12.02.2020 - 18:04
ЧаГосьці тут всё ж не

12.02.2020 - 17:57
Перавёўшы паўвека ў

02.02.2020 - 12:10
Глеб! Дабра напісана, але

02.02.2020 - 09:18
Магчыма толькі, просіцца

02.02.2020 - 08:47
Глеб! Ашаламляльна! І гэты

02.02.2020 - 08:41
Мне тут хтосьці кажа: ты, шо,

06.09.2019 - 13:15
Ось яно, былое, в мілай во ж

06.09.2019 - 13:12
Я НАрыхмую тут вам нештачкі

06.09.2019 - 13:08
Я буваю всекая: ны й пекная

06.09.2019 - 13:03
ДЗЯКУЙ!!!!

11.08.2019 - 18:12
51

16.02.2019 - 22:17
Прыйшлося да спадобы.Клікаем

16.02.2019 - 20:56

усе водгукі

Раiм наведаць

Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Дадаць верш

Падымі угару сваё вока...

Падымі угару сваё вока,
I ты будзеш ізноў як дзіця,
I адыйдуць-адлынуць далёка
Ад душы ўсе трывогі жыцця.

Ёй не трэба ні шчасця, ні ласкі,
Ў ёй няма ні нуды, ні клапот,
Ты - царэвіч цудоўнае казкі,
Гэта хмара - дыван-самалёт!

Пакінуць водгук

Выдатнейшы верш!

Юлія, Пт, 03/07/2014 - 18:46

Выдатнейшы верш!

адказаць