Падымі угару сваё вока, I ты будзеш ізноў як дзіця, I адыйдуць-адлынуць далёка Ад душы ўсе трывогі жыцця.
Ёй не трэба ні шчасця, ні ласкі, Ў ёй няма ні нуды, ні клапот, Ты - царэвіч цудоўнае казкі, Гэта хмара - дыван-самалёт!
Выдатнейшы верш!
Выдатнейшы верш!
Выдатнейшы верш!