Прымала жонка неяк душ...
Ужо закрыла кран з вадзіцай,
Калі зайшоў у ванну муж
Услед - у спёку асвяжыцца.
Ды тут званок пачаў пішчаць...
Ў ручнік свае ўкруціўшыся цела,
Жанчына дзверы адчыняць
Гасцям нязваным паляцела.
А там - сусед … і на парог …
І васемсот долараў вынуў…
“А хочаш – дам табе пачок,
Калі ручнік з сябе ты здымеш?”
Такія грошы! Ну і шоў!
Ды за пустое – і так многа!
Раз гэтак, покрыва – далоў…
І - галяком: “Глядзі, нябога!”...
-Ну, хто там быў? – мужык спытаў.
- Ніхто … сусед… А што такое?
- Ды ён даляры пазычаў.
Ці не казаў чаго пра тое?
Мараль: лепш бабе расказаць,
Што пазычаеш грошы сябру.
Каб ёй сябе не распранаць,
Як апынецца ён нахабным.
Паміж сабою мужыкі, Бывае,
Паміж сабою мужыкі,
Бывае, шмат чаго гутАраць.
І б'юцца, нават, з-за жаны,
Якая, быццам, здольна здрадзіць.
-Нахабства іншых мае кошт!
Здаволься, мілы, зарабіла!
А сорам твой, калі ўпрост,
Ну не кранае...
- Гэта была?
Ты кажаш пачака грашоў?
Дык, мабыць, гандаль пачынаем?
Гукай сябровак і сяброў.
На маніторынг. Паспытаем.