На ручніках я бачу васількі,--
Нібы пагляд вясковае дзяўчыны.
І залатыя накрыж каласкі—
Жыццю ад працы лепшая даніна.
У нітцы кожнай тут матулін спеў,
Да ночы кроснаў грукала станіна.
І покуль лямпы свет прыемна зіхацеў,
Спявала маці нешта пра каліну.
Узор дзівосны ў цуда-ручніках
Я берагчы заўсёды буду як святыню,--
Ніяк не цягнецца абцерціся рука
Аб гэту матчыну бясцэнную тканіну.
Многа тут паэтаў завялося! Ды
Многа тут паэтаў завялося!
Ды чагось німа ны Васыле.
Ібо дэ Кобза яка з Янова нам
Прам-такі ды шч песню прапяець.
Гот шукаем дзве недзелі роўна:
Дзе калі ты вершык отправЛев!
Гэто ж но Ільвы магуць спідолку сь
Ды на ночку пат падушкі ў хрень.