З усіх сабораў ёсць сабор,
дзе згодзен я маліцца;
у спелым леце, спелы бор,
звіняць твае званіцы.
У душным водары палян,
дзе маладосць хадзіла,
багун, дурнічнік, дурнап'ян
раздзьмулі ўсе кадзіла.
Стаяць палкі баравікоў,
дрыжыць басок чмяліны.
Глыбокі мох, на лісцях кроў
мядзведжае маліны.
Падсочак стрэлы на ствалах,
нібы крыжы пакуты.
Спяшаецца барсук-манах
у цёмны свой закутак.
Бурштынных смол здаровы дух.
На кроне ў высі яснай
не аблачынак белы пух —
дзярэ анёла ястраб.
На кожным кроку навіна,
і душна ад чабору,
і песню кожная сасна
свайму спявае бору.
ну не оч но так норм
ну не оч но так норм
Цудоўны верш, але мне здаецца
Цудоўны верш, але мне здаецца правільна "стаяць ПАЛКІ баравікоў"
Вельмi цудоуны верш
Вельмi цудоуны верш