Пад крыжам – сон.
Я. Мой анёл. Малітва.
Мой горад, мост. Мой пэндзаль
ды палітра…
Эскіз.
Чароўны сон пад небам
і пад крыламі.
“Мой Бог,
мы засталіся ў гэтым горадзе
адзінымі?
Дзе людзі?
Я іду да Вас усіх,
я мару аб сустрэчы,
натхненні…
Родныя! Не пакідайце мне пустэчы.”
Сон у самоце.
Цішыня.
Ад стомы – быццам скошаны.
“Мой Бог,
мы засталіся ў горадзе апошнімі?”
Не праўда.
Новы дзень малюю.
Сіні.
Стогн. Падымаюся з зямлі,
бо маю моц
не быць знясіленым.
Выдатная паэзія! Мне здаецца,
Выдатная паэзія! Мне здаецца, што ты з нашых краёў, з Браслаўшчыны, а дакладней, з Інава, з Рудамінаў--старажытнай беларускай фаміліі не хачу памыліцца, надта дарагая мне памяць маёй малой-Вялікай Радзімы!
Мар'ян Пецюкевіч, з Цяцерак, брат паэта Уладзіміра Пецюкевіча. marjan@by