Я прыйшоў у той дом,
Дзе гарачыя пахнуць аладкі,
Я прыйшоў у той дом –
Захацелася матчынай ласкі.
Захацелася мне
На хвіліну назад азірнуцца
І з узгорка гадоў
У дзяцінства на хвілю вярнуцца.
Я прыйшоў у той дом –
Ён стаіць пасярэдзіне саду.
Я прыйшоў у той дом,
Што ў вайну быў разбіты снарадам.
Вось на ганак ступіў
У кароценькіх штоніках шэрых
І дзіцячай рукой
Адчыняю рыпучыя дзверы.
Мне ўсміхаюцца ў доме
І печка,
і вокны,
і сцены...
Толькі штосьці сягоння
Твар маці такі задуменны.
Ціха кажа:
– Відаць,
Нам тут жыць засталося нямнога.
Сёння трэба, сынок,
Нам збірацца хутчэй у дарогу...
Азірнуліся мы,
Калі выбух пачулі снарада,
І з узгорка убачылі,
Як зашугала над садам.
...Я прыйшоў у той дом,
Дзе гарачыя пахнуць аладкі,
Я прыйшоў у той дом –
Захацелася матчынай ласкі.
І баюся цяпер
Пакідаць гэты дом на хвіліну:
Я калісьці у ім
Назаўсёды дзяцінства пакінуў.
Толькі выйду на шлях,
Азірнуся з узгорка –
Над садам
Ён зноў запалае,
Разбіты варожым снарадам.