Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

мір

Яшчэ не ацэнена

- А ці ведаеш ты, што такое вайна?
- Я таксама не ведаю, дружа!
Только помню бабульку, якая адна
Пяць дзяцей падымала без мужа.

Тая бабка была маці мамы маёй.
Мужа-бацьку на фронце забілі,
І жыццё ёй цягнуць давялося адной
За дваіх - Васіля і Марылю.

А ці ведаеш ты, як дачушкі праз плач
Бацьку клікалі, верачы ў цуды,
Як трывожна крычаў сярод ночы крумкач,
Наганяючы страху пакуты?

А пра лагерных чуў ты, палонных, дзяцей,
Чуў пра камеры з газам, пра печы,
Колькі весак палала, а з імі людзей
Задыхалася ў дыме ад крэчу?

А ці чуў як знішчалі твае гарады,
Як Радзіма чарнела ў руінах,
Колькі гора пранёс твой народ праз гады
Па крывавых вайны каляінах?

А ці бачыў, як стогне ад бомбаў зямля,
І, крывёю заліта, не родзіць,
Як сумуе без зерня вясною ралля
І адказу «чаму?» не знаходзіць?

А не ведаеш, дык запытай у магіл,
Абеліскаў, у помнікаў воям -
Колькі слёзак гаротных народ мой праліў
Засланяючы мір наш сабою!

А не ведаеш, бо ты шчаслівым расцеш,
Бачыш неба і сонейка зранку,
І любуешся летам, дзе ліпа цвіце
Пад цудоўную песню заранкі.

А не ведаеш, бо твой спакой сцерагуць
Абаронцы, што служаць Айчыне,
І запомні, мой дружа, дзе мір берагуць
Там ніколі жыццё не загіне!



Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Страшылі цёплы дзень раскаты
артылерыйскіх батарэй,
а мне б дайсці да роднай хаты,
мне б дапаўзці да роднай хаты,
патрэбна як мага хутчэй!

Там, дзе пакрыўлена хатулька
ля скрыжавання трох дарог
сплятае смуткі па сынульку
сівая добрая бабулька,
са слоў: жывы прыдзі, сынок!

Не мама, не!
Забыў я маму,
бабуля не ў маёй радне,
ды ўскормлены яе баршчамі
і ведаю – што свечкі ў храме
яна ўсё ставіць за мяне.

Вярнуся да цябе, бабуля,
і ў шумны горад павязу,
вось толькі падману я кулю,
вось толькі абміну я кулю,
што спарадзіла нам гразу.

Вярнуся я, і будзе светлы
астатак жыцця для цябе,
дзе не дасведчаныя дзеці,
дзе не дасведчаныя дзеці
пазабывалі ўсё ў журбе!