Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

пратэст

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Дзе чуйнасьць схібілась, спачыла –
Там абыякавасьць пайшла,
Там ежа сумленьню - суп нішчымный
І прыдарожняя трава,

Забойствы там, гуляе хцівасьць
І алігархаў машкерад,
Само жыцьцё, у плот ушчамілась,
Спалохаўшысь сваіх заган,

Само жыцьцё, яно такое;
Пугай махай - кіруй, вядзі
Гэта стада ўсё, людское -
Як павадыр, як бог адзін!

І - не аб чым тужыць і плакаць!
Так у жыцьці мы і жывём! –
Ці ж, абыякавасьць - не радасьць? –
Людзей раўняюч да жывёл.
-26.09.12.



Яшчэ не ацэнена

Мне бы, мёртвай напіцца вады -
Сьвет убачыць, к жывой падпаўзьці,
Устаць на ногі - далей ад бяды,
За кімсьці ўсьлед, ці кагось павясьці.

Толькі ёсць такі люд -
Што ні слова - то бруд,
Што шкадуе, кашуль замараных
І здаволен - халуйскім стараньнем.

Гэтым мы пажылі - і праехалі!
Божа мой! Барані ж, Ты мяне
І гэту песьню - ляцець пустабрэхаю,
І халуйскім стараньнем згарэць!
-5.09.12.



Яшчэ не ацэнена

Хай, лясьне, лопне пузыром,
Хцівасьці пустая радасьць,
Што пустой велічыні шаром,
Над маім народам надувалась.

Яна вясёлкі засланіла -
А хтось, прамовіў: ,,Гэта, так -
Другой, вясёлка - не бывала,
Інакшай радасьці няма..,,
-7.09.12.