Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Максім Несцяркоў

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Я не з той нагі сёння ўстаў,
А пасля не ў тое горла выпіў кавы,
Хто ж мне ў гэтым будзе вінаваты?
Ну, вядома, агентура КДБ!

Тая агентура цяпер усюды,
У яе ёсць пашпарт прыкрыцця,
Укаранілася ва ўсе штабы!
Ад яе няма ўжо жыцця.

Агентура размаўляе па-расейску,
Бо ў нас жа гэта маветон,
Білінгвізм? Такога мы не чулі,
Бо ў нас ёсць свой моўны закон.

Агентура выступае супраць санкцый,
Заклікае сесці за стол перамоў,
Мы не будзем слухаць гэтых кэдэбістаў –
лепей самі наламаем дроў.

Агентура піліць нашы гранты,
А нас вінаваціць у крадзежах,
Прыйдзе час – і прадамо гадзінннік,
Што за 9 тысяч не ў рублях.

Я даслаў дзікпік? То агентура!
Пагражаў дзяўчыне? То падман!
Ну і пранцаватыя сексоты:
Развялі паўсюды балаган!

Мы штодзённа ходзім сцежкаю паклёпаў,
Адбіваючы нападкі праўдарубаў.
Як жа добра, што на свеце ёсць
Столькі агентуры КДБ!



Сярэдняя: 3 (2 галасоў)

Мне сказалі, што я кэдэбіст,
А я сам не бачыў тое ксівы.
Ды й каму яна патрэбная цяпер?
Проста пажадалі – закляймілі.

Я за маршы на Акрэсціна сядзеў,
Мову родную дару сусвету.
Маю на душы вялікі грэх:
Не галасаваў 9-га за Свету.

Несапраўднымі я выбары лічыў
І не верыў у «Саша 3%»
Кажуць: «Ды ты, братка, лукашыст! Уся краіна тут была за Свету»

Застаешся ў Беларусі – хатаскрайнік,
Служыш у войску – шакал рэжыму,
Зойдзеш у «Еўраопт» – галоўны здраднік,
Што яшчэ паставіце ў правіну?

Я трымаў халоднай галаву,
А ў адказ пачуў лайна вагоны.
Мне сказалі, што я кэдэбіст,
Толькі дзе яны, мае пагоны?



Сярэдняя: 3.1 (10 галасоў)

Мы чакалі палякаў-братоў
Ратавацца з няволі маскоўскай
Ды прыйшлі да нас заняпад
І здрада шляхты літоўскай

Кацярына зірнула на нас
Мы чакалі сяброў з усходу
А замест братняй ласкі
Атрымалі прыгон і нязгоду

Вось і гвардыя ў Вільню зайшла
Мы чакалі ласкі з Парыжа
Ні кавалку ўласнай зямлі –
Атрымалі толькі крыжы

Мы чакалі ад кайзера-бацькі
Што падорыць нам-незалежнасць
Ды ў Брэсце вырашылі без нас
І загінуў праменьчык надзеі

Вось і ў Слуцк зазірнуў лістапад
І мы зноў чакалі палякаў
Ды замест балахоўцаў і зброі
Атрымалі змову Антанты

Ад чырвоных чакалі зямлі
А замест атрымалі калгасы
Усіх нязгодных этапам у Сібір
Там усе агеньчыкі згаслі

На дзялянках у паўночных лясах
І між мурамі Амерыканкі
Мы чакалі нямецкіх арлоў,
Як юнак чакае каханку.
Ды каханцы хлапчук не патрэбен –
Скарысталася толькі целам.

Вось і немцы на захад сышлі
Мы чакалі навін з Вашынгтона
Ды загінула Родзькава войска
У чэшскіх лясах і палескіх балотах

І зямлю мы сваю здабылі
Прэзідэнта абралі з народа
Зноў чагосьці чакалі – і раптам
Апынуліся ў аўтазаках

Вось і сонейка хутка загляне
І турэмныя муры пахіснуць
Мы ўжо не чакаем – ідзем.
Ганаровым шляхам літвінскім.



Сярэдняя: 3.6 (9 галасоў)

У барах зялёных і балотах
Па-над гнёздамі буслоў
Жыве наш край, наш кут улюблёны
Чакае ён годных сыноў

Дзе ж вы падзеліся, героі,
Якімі славіўся наш край?
Ці вы забыліся на мову,
На звычкі роду свайго?

Няма Тадэвуша-героя
І хлопцаў-касінераў з ім.
Кастусь загінуў на Лукішках
Вінцэнт палёг у Трасцянцы

Няўжо забыўся ты, Ісусе,
На наш гаротненькі куток?
Ён усё трывае шмат пакутаў
А ты нібыта сышоў убок.

Не! Ёсць у нас свае героі
Не горш за продкаў-крывічоў.
За сцяг свой родны і Пагоню
Яны гатовыя ліць кроў.

Яны канаюць на бятонцы
І спяць на нарах адкідных.
Стаяць у адстойніках халодных
За кліч адважны і святы.

Усё ж застаецца з намі Божа
І дорыць нам такіх сыноў.
Яны працягваюць верыць,
Аддаючы яму любоў.

Пакуль жывы гэты праменьчык
І вам, браты, за край баліць,
Радзіма наша не сканае
Яна жыве і будзе жыць.