Вершы беларускіх паэтаў

Ну,што ляпнуць? Дубоўка... стары чалавек...
Веруючы... у Камуну.
1."О Беларусь, мая шыпшына,
зялёны ліст, чырвоны цвет!
У ветры дзікім не загінеш,
чарнобылем не зарасцеш."
Шыпшына- дзікая КУСТАРНіКАВАЯ роза.Вельмі цэпкі кустарнік з каранямі,якія ня выдзерці...Ня дрэва. Вецер кустарніку - цьфу! Чарнобыль,болей правільна -чарнабыльнік(мелкая расліна роду палыні)- ніколі не расце (чамусьці)каля шыпоўнікаў,ці ля іншых кусцікаў,на адкрытых прасторчыках расце...
Таму праўду казаў Дубоўка: вецер шыпшыне - нішто,чарнабыльнік - таксама.
Галоўнае "чырвоны цвет!"...
2."Пялёсткамі тваімі стану,
на дзіды сэрца накалю.
Тваіх вачэй — пад колер сталі —
праменне яснае люблю.".
Мазахіст нейкі... сэрца ён на дзіды наколе...і,як разумець,"Пялёсткамі тваімі стану..."-пялёсткі ў шыпшыны -чырвоныя... Ён што, кажа,што Чырвоным стане, бальшавіком?
Вочы "чакіста" з праменнямі сталёвымі... гэта ў каго? У шыпшыны,ці ў Беларусі?
3."Ніколі пройме з дзікім ветрам
не развіваць дзявочых кос.
Імкнешся да Камуны Свету,
каб радасць красавала скрозь.
Як "пройма"-прарэз для рукава,разам з бандытам(дзікім ветрам)будзе "развіваць"(расплятаць)?..нейчыя дзявочыя косы?
Дзікая (як шыпшына) Беларусь імкнецца "да Камуны Свету..." во-во! былі беларусы дзікарамі,папуасамі тутэйшымі, а зараз - усёй Беларуссю гуртам да бальшавікоў і Радасць "красавала скрозь..." Прывіды былі беларусы, празрыстыя...
4."Варожасць шляху не зачыніць:
у перашкодах дух расце.
О Беларусь, мая шыпшына,
зялёны ліст, чырвоны цвет!
Усё верна! Хто не пойдзе да Камуны - варожасць...