Жыў на свеце невядомы
Певень з прозвішчам «мастак».
Зранку горла драў без стомы,
Таньчыў з гускай кракавяк.
Не займаўся слушнай справай.
Марыў - быць на вышыні -
Апранаць гусыню павай,
Жыць, як Цэзар, «на кані»…
Вось пачуў аднойчы Пеця,
Як спявае барытон
Перастаў грабціся ў смецці
Ды пабег купляць трамбон.
У трубу падзьмуў - зайграла.
Певень песню зацягнуў,
Потым змазаў горла салам,
У люстэрка заглянуў.
Спадабаўся сабе Пеця:
- Кампазітар, будзь здароў!
Вырашае з падпавецця
Ехаць ў пошуках «сяброў».
Не вучыцца ў Отса едзе,
А бабулькам хрыпацець.
«Называўся воўк мядзведзем,
Толькі воўк жа не мядзведзь.»
Так і, певень, без дыплома
Назавіся хоць царом
Жонцы, цёшчы, толькі дома,
Каб не піць ад зману бром.
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2021
Свидетельство о публикации №121022707260