Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

прыгажосць прыроды

Яшчэ не ацэнена

Лятае вольна павуцінка,
Блукае сумна ў лесе муравей,
Прыйшла ужо восені часінка
І адляцеў у вырай журавель...

Пафарбавала восень лес у чырвань,
З усіх палеткаў накрыўку зняла,
І у валасы свае апошніх кветак
Шматкаляровых жменьку увіла...

Лятае вольна павуцінка
Больш песен не спявае салавей,
Прыйшла ўжо восені часінка
І дождж бясконцы чуецца часцей...

Дрыжаць у садах лісточкі трапятліва,
Рабін у пацерках гарыць пажар,
І кожны дзень зямлю цалуе шчыра
густых туманаў подых-пар..

23.01.2017



Сярэдняя: 5 (1 голас)

Ужо развіднела,
але сонца яшчэ за лесам хавалася.
і так нарэшце сталася,
што раніца атрымалася
сцюдзёна -росная...
Але не трывожыла лес
непагадзь млосная —
на гострых вільчаках бухматых ялін
свяціліся брыльянты. і, як адзін,
уплеценыя ў зялёныя ялін валасы, —
звісалі празрыстымі кроплямі пацеркі расы.
Не злічыць, колькі елак у лесе
і на ўзлессі.
Тым больш — не злічыць,
колькі голак на елках.
О, колькі дробных
брыльянтавых пацерак
на гэтых станістых дзеўках!
Залаты прамень
кроплю пранізаў —
хараство сіняй зоркі паказаў.
Успыхнула яна сіне-зялёным
агнём прыгожым...
Як шмат неспазнанага дзеля нас
ў гэтым свеце Божым!