На лугах заснулі кветкі,
Пушчы зжоўклі і палі,
ў шаць прыбраліся палеткі
і замоўклі жураўлі;
Над зямлёю ходзяць хмары,
нібы ў моры караблі,
І на збляклыя абшары
Дождж ліцца з вышынi.
I куды ні кінеш вокам -
Ён ліе паўсюль навокал:
Безупынна, глуха, дробна
З неба ніткамі бяжыць,
Шэпча кроплямі жалобна
І ціхонечка дрыжыць.
А над лесам, полем вольным
Вецер лётае свавольны:
Гоніць хмары па прасторы
Безпрасветнай чарадой,
І як сівыя вароны
Ўдаль лятуць яны гурбой.
Адкружыў апошні лісцік
Вальс над соннаю зямлёй,
І прыбраз яе ў хусцінку
Фарбай жоутаю сваёй..
Гэта восень нетаропка
сцежкай золкай да зімы,
Каб убачыць Ў сне салодкі
Надыход гулкой вясны!
17.10.2017