Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

1982

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Я абяцаў пісаць штодзень.
Ты скардзішся, што дзень мой доўгі.
Але ж наступны дзень - за ноччу,
Хоць за чэрвеньскай кароткай
Ці за сьветласьнежна-зімняй.
А яна ж, яна ж, вяльможа,
Без цябе настаць не можа

17-11-1982



Сярэдняя: 5 (1 голас)

"Той , хто кахае,-
Чалавек сапраўдны",-
Услед за паэтам
Паўтараю я.
Адзіная, святая праўда,
Пакуль жыве і круціцца
Зямля.
Каханне нараджае шчасце,
Каханне ўзвышае чалавека,
Каханне не дай, божа,
Красці ,
І расцвіце каханне
Аж навекі.
Той , хто кахае,-
Чалавек сапраўдны,
Няма вышэй кахання
І любві -
Вялікая, святая праўда
Жыве і квітне
На зямлі.



Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Я к табе прылячу
Шызакрылаю птушкай,
Каб хоць крышку суняць
І суцешыць твой боль.
Слёзы, беды твае
Знае толькі падушка,
Што ўначы паліваешь
Сваёй чыстай слязой.
Працавала на полі
Ад зары і да ночы,
Гадавала дзяцей,
Ласкай песціла іх.
Не змыкала вачэй,
Адганяла дрымоту,
Мыла, шыла, вязала
Для крывінак сваіх.
Але вось разляцеліся
Дзеці, быццам бы птушкі,
І калі-нікалі
Толькі вестку прышлюць.
Па-ранейшаму ты
Думкі дзеліш з падушкай.
Па-ранейшаму вочы
Слёзы горкія льюць.