Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Анатоль Шушко

Нарадзіўся 19 ліпеня 1954 года ў вёсцы Сташаны Пінскага раёна Віцебскай вобласці. Скончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага універсітэта (1976).

Аўтар кніг паэзіі «Выток і прычасце» (1994), вершаў у калектыўным зборніку «Маладыя галасы» (1984), альманаху «Дзень паэзіі» (1991, 2005).



Сярэдняя: 3.7 (9 галасоў)
Гэтулькі ўва мне святла,
             Любая,
Што забыў, як ты была
             Згубаю.
Гэтулькі ўва мне вясны —
             Крэўнасці, —
Што забыў пра гора-сны
             Рэўнасці.
Гэтулькі ўва мне цяпла
             Роднага,
Што забыў, як ты знайшла
             Роўнага.
Рознае ў нас было,
             Ветлая,
Каб аднойчы, ды знайшло, —
             Светлае.


Сярэдняя: 4.3 (3 галасоў)

Вы — нібы здані прада мною
далёкіх прадзедаў маіх,
з іх невыказнаю тугою,
з глухой жальбой і болем іх.

О камяні! — нямыя жорны
імхом парослай цішыні,
няўжо і дух іх непакорны
у вас, у чэрствых, не пранік?

Няўжо гарачаю падковай
конь Каліноўскага парой
з вас больш не высеча барвовы
агонь?..
Няўжо ваш лёс — спакой?

О камяні! Якая сіла
і хто вас можа абудзіць?
Вы — як пагаслыя свяцілы...
Няўжо павек вам не свяціць?..



Сярэдняя: 4.9 (7 галасоў)

Мазалёвая,
з крываточынай,
і не сынава,
і не доччына,
паўсядзённаю,
усяўладнаю,
як жыццё-быццё,
безагляднаю,
мова родная,
Богу годная,
уваскрэсні, прашу,
НАРОДНАЮ,
каб вясна мая
ачмурэлая,
як пялёстачак,
белым-белая,
засвяцілася,
усміхнулася,
жылкай кожнаю
адгукнулася:
добрым — шчырасцю,
шчырым — шчодрасцю,
шчодрым — міласцю,
мілым — роднасцю,
родным — дзейнасцю,
дзейсным — вернасцю,
верным — мірам
і вечнай еднасцю.



Я