Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Данута Нікіціна

Сярэдняя: 5 (1 голас)

У існасьці спазнаць сябе ліцьвінам
Заўсёды будзе смутак і туга,
Без краю - не назавешся сынам,
А толькі ў думках мроіцца Літва …

Таму ў душы мы ўсе паэты,
Свой боль і горыч у спеве слоў…
І хай даруюць усе кабеты
За недасканалую любоў…

Без краю ёсць любоў - няма кахання.
Без краю ёсць балота, а не ззянне
Бела-чырвона-белага крыла
Над вежамі сучаснага ліцьвіна.



Сярэдняя: 5 (3 галасоў)

Ілюзія кахання некалі сканчаецца,
І ўсім віною той недасланы ліст…
Калі між рэалам і мрояй усё вагаецца,
Ён быў бы казкай шчырасьці, мабыць…

Але,на жаль, мы казкі робім самі…
Жывучы ў рэале,як быццам у сне…
Сягаючы за воблакі дажджамі,
А ў рэале сапраўднымі слязьмі…



Сярэдняя: 3.4 (5 галасоў)

Вось чую голас Бога,
Сышоўшага з аблокаў:
“Мілуйце адзін аднога
Душэўнасьцю анёлкаў…

І ахінайце словам,
Даруючы мілагучнасьці пялёсткі,
І ахінайце спевам
Лагоды лёгкасьці ўсмешкі.

І будзьце разам
Кахання радасьці адчутай…
І будзьце побач
Паэзіі роднасьці пачутай…”



Сярэдняя: 4.8 (4 галасоў)

Калі на вуліцы слота,
А на душы маркота,
Адчыняй дзверы для цноты
І хай у музыцы зазвініць…

І растае час сумоты
Па-за межамі гэтага Свету,
У падсвядомасьці зорнага Неба,
Вечнасьці і цішыні…

Альбо можаш выйсці на ганак,
Атуліўшы сябе за плечы ,
І зірнуўшы на золкі ранак,
Паспяшацца да роднай печы…
І наліўшы кубачак кавы,
Там сумоту сваю распусьціць…

І няма лепшага ранку,
Пабудзіўшы сябе на світанку…
Хто сказаў, што маркоціцца дрэнна?
Той не скажа, што ўсё афігенна…