Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Лявон Неўдах

Нарадзіўся 7 жніўня 1947 года ў вёсцы Радчыцк, на Століншчыне. Пасля сямігодкі вучыўся ў Мінскім політэхнікуме (1962 - 1963). Скончыў Полацкі нафтавы тэхнікум (1966), факультэт журналістыкі Белдзяржуніверсітэта (1981). Служыў танкістам у Савецкай Арміі (1967 - 1969). Працаваў аператарам тэхналагічных установак на Полацкім нафтаперапрацоўчым заводзе (1969 - 1974), карэспандэнтам, загадчыкам аддзела, намеснікам галоўнага рэдактара, галоўным рэдактарам наваполацкай гарадской газеты "Хімік" (1974 - 2006).

Мастацкаю літаратураю займаецца з 1972 года. Аўтар кніг: прозы -- "Формула дабрыні"(1989), "Бумеранг"(2003); паэзіі -- "Чорнае святло"(1998), "Каханак восені"(2010). Сааўтар шэрагу калектыўных зборнікаў паэзіі і прозы. Перакладае з рускай, перакладаўся на славацкую мову.

Сябра Саюза беларускіх пісьменнікаў з 1998 года.

Лявон Неўдаха


Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

...І тады закрычаў. І роспачны крык
праз храмы канфесій, праз выбухі й кулі
вырваўся ў космас і ў вечнасці знік.
Зямляне яго не пачулі.

І тады зразумеў: падабрала бяда.
А ў бяды ўсё ж спагады паболей -
як жыццё і ратуе, і топіць вада...
Не крычыце зямлянам ніколі.



Сярэдняя: 2.5 (2 галасоў)

І гляджу я на горад -- бы мастак на натуру.
Мы равеснікі з ім. Архітэктура -
то бок гмахі з цаглін і панелей -
кубатурай акамянела.
Бомкае храм штогадзінна званамі:
напамінае, хто ёсць над намі.

Праваслаўны ад нараджэння,
я прыйшоў у касцёл для канфесій збліжэння.
Што з таго выйшла -- аповед асобны.
З"явы, падзеі, краіны, асобы...--
назвамі вуліц горад прамовіў.
Гэткім ствараў яго дойлід Шлеймовіч.

Лёс вёў мяне пазнавальным маршрутам
ад насалоды і да атруты.
Адбаляваў... То быў баль сатаны,
дзе пад маскаю праўды сутнасць маны.
Горад існы тады, калі звечарэе.
Я яго разумею, ён мяне разумее...



Сярэдняя: 5 (1 голас)

Восень гордая, ды тое не грэх.
Горды я -- вось што загана.
Я курлыканне чую -
быццам мне
смех
адрасаваны.

Па маіх пуцявінах сыну крочыць далей.
Выспацца б мне, каб пайсці за ім следам.
Будзе мой дом
у элітным
святле -
андрамедавым.

Хто другіх не любіў, таго слава міне -
гэтак гордасць сваю крыўдзіць я мушу.
Злістападзіцца восень,
прыйдзе зноў
да мяне
Папялушкай.