Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

прагрэс

Сярэдняя: 4.1 (8 галасоў)
Хто ў пяту Ахілесу
Пацэліць ямчэй?
Паскарэнне прагрэсу —
Хутчэй жа, хутчэй!
 
А  навошта, уласна,
Нам здалася пята?
Гэта ўжо не сучасна —
Цемната, цемната.

Лепш прыдасца гуманны
Ахілесу нейтрон.
Сыпанём з неба манны —
I душа з яго вон.

Так не справіўся гром бы
I маланка — наўрад,
Як лагодная бомба,
Міласэрны снарад.

Кругабег непазбежны,
Ты адстаў,
                  Ахілес,
А драпежны грабежнік
Паскарае прагрэс.

Свет сыходзіцца клінам,
Ледзьве-ледзьве жывы,
Так імчыцца імкліва,
Як на злом галавы.

Спланаваны канечны
I прыцэл, і размах,
I трапечацца вечнасць
У зладзейскіх руках.

Зноў сіпіць падкалодны
Са старых сваіх гнёзд,
Да таго ўжо халодны,
Што па скуры — мароз.

Войны, здрады і змовы,
Голад, подкуп і яд...
Мужны век мой суровы —
Будаўнік і салдат,

Каб да новых сузор'яў
Даплылі караблі,
Самым пільным дазорным
Стой на варце зямлі.
 
Веру я, што ўратуеш
Ты жыцця вышыню,
Назаўсёды ўтаймуеш
Ашалеласць агню.


Сярэдняя: 5 (3 галасоў)

Навошта вырабляць бліны,
Калі заўсёды першы комам?
Пачаў, і палюць на кастры!
Дзяўбуць, што белую варону.

Пачаў аспрэчваць – злодзей ты.
Няхай звярнуў на праўду вочы.
А змоўк, згадзіўся – залаты!
Трымай, мілок, пуцёўку ў Сочы.

Але, калі не мець бліноў,
Не выпаўзаць на глебу з мора,
А моўчкі плысьці за вадой –
Ці хіба гэнае не гора?

Не, людзі, трэба спрабаваць,
Ад раю брамы адчыняць!
І там не варта прыпыняцца,
Аб дрэвах болей дазнавацца!

2006 - 2007



Яшчэ не ацэнена

На мяжы навукі і прыроды
Здольны перспектыўны чалавек
Збудаваў пратэзныя заводы,
Каб падзагрыміраваць калек.
Разгарнуўся чалавечы геній,
Загулі такарныя станкі,
Зарыпелі штучныя калені,
Рукі, ногі, пальцы, пазванкі…
Дзе пануе мятны водар смерці
У святле стэрыльных устаноў,
Тахкае капронавае сэрца,
Гоніць запазычаную кроў.
Засталося простую работу
Здзейсніць хірургічнаму нажу —
He пашкодзіўшы лязом аорту,
Замяніць сапраўдную душу.