Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Ігар Жукавец

Сярэдняя: 4.8 (8 галасоў)

Шукай сваё каляровае
Вакно надзеі чарговае
Пакуль ня згас тусклаваты свет
Пакуль ня знік апошні след

Ты з неба скарбаў не чакай
А лепш ты шчасце сваё шукай
З натоўпу шэрага каб сыйсці
Каб не забыцца ў мітусні

Калі паўсюль толькі белы дым
Ты не згаджайся быць яшчэ адным
Не будзь ніколі ты як усе
Каб жыць заўсёды ў белай паласе



Сярэдняя: 4.7 (6 галасоў)

Пуста ў нашай казне,
Грошаў болей няма.
Зорка падае долу –
Дагарае яна.
Не ўзыйшло то насенне,
Хутка скончыцца хлеб.
Мы ўдваіх толькі ў свеце
Сярод дробных планет.

Усё болей цямнее
Неба над галавою.
Хоць бы толькі паспець
Развітацца з табою.
Не сустрэнемся зноўку
І не будзе ўжо нас.
На пытанні свае
Не пачую адказ...



Сярэдняя: 4.3 (7 галасоў)

Можа так атрымацца,
Што ўсіх праблем у свеце
Ня трэба вельмі баяцца
Таму што гэта толькі смецце

Усе тыя цяжкія думкі
І розных спраў суквецце,
Абстрактныя малюнкі
Усё гэта толькі смецце

З блакітных экранаў героі
Ды тыя гламурныя "ледзі"
На іх ты не глядзі парою
У іх галавах адно смецце

Даруй мне, магутны Божа
Што ў гэтым простым куплеце
Назваў я неасцярожна
Твае стварэнні смеццем



Сярэдняя: 4 (3 галасоў)

Калісьці ў часы старажытных князёў
Вялізныя дрэвы раслі.
Сярод гэтых дрэваў ўжо колькі вякоў
Ляжаў раней замак стары.

Ня ведалі людзі пакут ды няўзгод,
Якія з ім побач жылі,
Ды зафанабэрыўся гэты народ –
Парушылі замак стары.

І гора тады народ гэты глынуў,
І сыну казала маць:
"Таго, што вякамі ніхто не крануў,
Ня трэба табе руйнаваць".