Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Андрэй Шайтар

Сярэдняя: 4.2 (9 галасоў)

Ля сцен блакітнай царквы,
Стаю пахіліўшы чало.
Ніяк не магу адказать,
Сюды што мяне прывяло.

У сэрдцы вар голы кіпіць,
Нясцерпная горач у душы.
Бяды давялося папіць,
У неба ўзднялісь крыжы.

Крыжы блакітнай царквы,
Імкнуцца аблокі прадкнуць.
Баюся падняць галавы,
Малітвы па вуснах бягуць.

З маленства сюды прыхадзіў,
А зараз закінуў зусім.
Пра Бога я не забыў,
Схілю галаву перад Ім.

Малітвы па вуснах бягуць,
Малюсь на святы абразок.
Старыя дзверы царквы,
Даўно абдымае замок.

У сэрцы вар голы кіпіць,
Нясцерпная горач у душы.
Сюды перастаў я хадзіць,
У сэрдцы пакінуў крыжы.

Крыжы блакітнай царквы,
Імкнуцца аблокі прадкнуць.
Баюся падняць галавы,
Малітвы па вуснах бягуць.

2012 люты-сакавік



Яшчэ не ацэнена

Я прыкмеціў галінку ялінкі,
Той, што ў Саўскім Бары расце.
А на ёй сваю павуцінку,
павучок-мужычок пляце.

І на кожнай са срэбных нітак,
Кроплі ззяюць у сіняве.
Не хапае ў алфавіце літар,
Каб ўсё перадаць табе.

Саўскі Бор пасярод высокіх,
Недасяжных, рубінавых хвой.
Тут прастор для маіх глыбокіх,
Паэтычных, ветлівых мрой.

Зазірну я сюды вясною,
На Вялікдзень прыеду, да брата.
І прайдуся з бабуляй сваёю,
Дзе калісьці была яе хата.



Сярэдняя: 4.7 (23 галасоў)

Хто сказаў, што яна белая?
Хто асмеліўся так жартаваць?
Прыгажэй я не бачыў у свеце той,
І адразў пачаў я кахаць.

Закахаўся ў дол той зялёненькі,
У блакітнае неба ўзлятаў.
Цалаваў твар мой вецер лагодненькі,
Скражатаў мне на вуха ліхтар.

У аблоках на захадзе сонейка,
Прамянём яно зіхаціць.
А на полі ўбачыў я коніка,
Той у траве-мураве стрыкачыць.

Гэта ўсё так цудоуна і ветліва,
Сустракае мяне іздалёк.
А над кветкамі рознымі белымі,
Жаўтаваты ляціць матылёк



Сярэдняя: 4.8 (23 галасоў)

Я прыехаў дадому,
Каб прайсці па зямлі.
Дзе нядаўна зусім нарадзіўся.
Адчыніла мне дзверы,
І з усмешкай глядзіць
Пастарэлая, маці-царыца.

Абдымаю яе, і сляза на абрус.
Пажаўцелы, абшыты бусламі.
Разумею цяпер - людзі, я Беларус!
І за гэта я дзякую маме.

11.03.2011