Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Марына Влада-Верасень

Яшчэ не ацэнена

Любо мне

Васіль Гадулька "Люба мне, калі..."
Перевод Марины Влада-Верасень
Посвящен Дню Памяти Поэта.

Любо мне, когда в саду притихшем,
В кронах древ горит еще огонь
Желтый лист, как бабочка, чуть слышно
На озябшую опустится ладонь.

Ветерок невольно затихает…
Не за тем ли, чтоб напоминать:
Долю общую живое постигает –
По чуть-чуть мертветь и опадать...

Для земных созданий безысходно:
Время цвета – считанные дни,
И, под шепот молодой листвы
Не припомнят корни прошлогодней.

Говорят в народе – по весне
Зеленеет даже пень трухлявый…
Но в потомках не воскреснуть мне:
Каждый лист последний у дубравы.

И, хоть ветер гнет сухие сучья,
Задувая трепетный огонь –
Не под силу - не могу смахнуть я
Лист, согревший мне мою ладонь…



Сярэдняя: 5 (57 галасоў)

Март. День восьмой. Снег по колено. Улица стынет – мороз.
Мальчик домой из Афгана вернулся в шинели из цинка без роз.

Мама встречает его у калитки – ветер терзает свечу.
Шепчет тихонько: " Быть может, ошибка? Сыночек – увидеть хочу!"

"Вы не тревожьте. Нельзя. Не положено. Он же с дороги – устал, –
Юный солдатик глянул встревожено, – Мы соблюдаем Устав."

Тихо сказал и тотчас отвернулся, слезы утер рукавом.
"Родненький мой, ты вернулся, вернулся! В праздник вернулся в свой дом."

Женщина разом запричитала, руки прижала к груди, потом развела их,
Как птица крылами – взмахнула – упала – ноги ее подвели...

Март, день восьмой – праздник женский – дарят улыбки, цветы…
Ей достался ремень армейский, голубой берет и кресты.



Сярэдняя: 4.9 (94 галасоў)

А словы я знайду яшчэ.
Ды я ўвесь свет пераіначу!
Я над радком смяюся, плачу
І ноч мая бяз сна цячэ…

А раніца прыйдзе ўсё роўна
І ўсміхнецца мне ў вочы:
“Свет без цябе жыве шыкоўна,
Выдатна, мудра, памяркоўна
І цэласна . Чаго ты хочаш?”

І зразумеўшы недарэчнасць
Сваіх пакут, сваіх ахвяр,
Пяшчоту, боль і супярэчнасць
Схаваю ў сэрцы. Як фуляр*
Бяспечнасць на сябе накіну,
Пайду паспешліва ў свет
Туды, дзе адшукаю гліну,
Дзе лёс трымае свой сакрэт,
Дзе сонца, дзе край неба сіні,
Дзе смех – узлёт,
А спрэчка – бой.
Свая, я стану ў рад з усімі
І ўрэшце рэшт сама сабой.

Свет без мяне ня можа быць
Выдатным, мудрым, цалкам поўным.
А словы ўсе маюць каштоўнасць,
Калі ёсць права гаварыць.

К.Холодова
Пераклад на родную мову зроблены 13-15.11.2012

*Фуляр (Франц. ад fouler - валяць) - лёгкая шаўковая тканіна.



Сярэдняя: 4.9 (57 галасоў)

"Весенняя прогулка" - Влад Ива
пераклад на беларускую мову
Марына Влада-Верасень

Над горадам Мінскам лунала Вясна
Ў садах, рассыпаючы кветак карАлі…
І птушкі, расправіўшы пер’е, спявалі
Ёй гімны ад золку да згаслага дня!

У горадзе Менску гуляла Каханне,
Блукала, шукала сваіх пацыентаў…
І ў косах зіхцелі Вясны дыяменты,
Абуджаны сонцам. – Цудоўная Панна!

Па горадзе Мінску Хлапчына гуляў,
Прыгожы і стройны ён быў, несумненна,
Разумны і моцны, не меў паражэнняў.
Здаецца, ён важнае нешта шукаў.

Па горадзе Мінску Дзяўчына ішла
Ў ёй постаць князёўны, расы чысціня,
Ў вачах яе сініх віроў глыбіня…
І нешта таксама шукала яна.

Ўжо ў горадзе Менску чаромхі цвілі…
Дзе “Белая Вежа”, на скрыжаванне, –
Каханне з Вясною надбалі спатканне, –
Красуню і Хлопца насустрач вялі.

Ён толькі зірнуў – яна вочы да долу…
Руку працягнуў – ледзь убок падалася…
Абняў, прытуліў. – І яна… Засталася.
Ім Лёс падміргнуў – закруцілася Кола!

Па горадзе Мінску з Вясной і ў Каханні
Дзяўчына і Хлопец да золку гулялі…
І ўзяўшысь за рукі, плылі і луналі
Над горадам Менскам у ранішняй рані…