Хачу жыць,
Захлынацца і верыць.
Піць каханьня нязведаны боль…
Дай руку мне,
Дай вусны, дай сэрца,
Дай мне воч тваіх чад-алкаголь.
Сёньня п’яны вячэрнія далі,
Сёньня п’яна вячэрняя боль…
Прамінайце, юнацкія хвалі
Прамінайце жыцьцёвую мель.
Прамінайце, жыцьцёвыя стыні.
Хай заранкамі дні зіхацяць…
…Прамінайце!..
А ў гэтых прамінах
Ёсьць адвечная існасьць жыцьця:
Маладосьць –
Гэта дзіўная казка,
Непаўторная ў нашым жыцьці…
…Ападаюць
Чароўныя краскі,
Ападаюць,
Каб больш не цьвісьці…
Дай руку мне,
Дай сэрца надломы,
На калені прысядзь, абнімі;
Прасьпявай пад вячэрнія бомы
Пра затлеўшыя ў сэрцы агні.
Ападуць залатыя лілеі.
І каханьне чароўным віном
Вечна чулае сэрца не грэе,
Вечна душы не паліць агнём.
Хай сягоньня ў туманнай дуброве
Захлынаюцца шчасьцем вятры.
Мабыць, заўтра
Не мне, а другому
Будзеш дзіўную ружу дарыць.
Мабыць, я,
Каб любоў дарагую
Ад цябе і сябе захаваць,
Не кахаючы, буду другую,
Як асеньні “піон”, цалаваць.
А сягоньня
Мне хочацца верыць…
Піць каханьня нязьведаны боль.
Дай руку мне,
Дай вусны, дай сэрца,
Дай мне воч тваіх чад-алкаголь.