Спяшаешся гастрыць нажы,
Чакаеш доктара ў халаце.
На ампутацыю душы
Заўжды ідзеш, як крыўдзіш маці.
Ды застанецца ў сэрцы боль,
Не супакоіцца сумленне.
Гатовы б лыжкай есці соль,
Але не вернецца імгненне.
Адзін стаіш сярод мяжы,
Няўтульна стала ў роднай хаце,
На ампутацыю душы
Ідзеш заўжды, як крыўдзіш маці.