Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

талент

Сярэдняя: 4.2 (18 галасоў)

Чаму здараецца
Ў жыцьці у нашым часта,
Што лепшыя сыходзяць
У нябыт, у цемру першымі?..
Бывае, толькі-толькі пачынае
Дарунак Божы -
         талент - расьцьвітаць,
Як раптам... сьмерць
Й сьцюдзёны жвір магільны...
Што застаецца? -
Творы, кнігі, словы...



Сярэдняя: 5 (3 галасоў)

О, як жа, беларуская зямля,
Ты таленты старанна нараджаеш!
Яны – бы глебы шчодрай ураджаі,
Багацце, што збіраеш спакваля.

Усходзяць, прарастаюць з глыбіні,
Як парасткі – да сонца – паасобку
Нашчадкі – дыяменты-самародкі,
Твае, матуля, дочкі і сыны.

Твой гонар – кожнай дзейнасці майстры:
Настаўнікі, ўрачы і навукоўцы,
Рабочыя, сяляне і кіроўцы,
Айчыны абаронцы-ваяры.

І творцы ўсіх галінаў: мастакі,
Пісьменнікі, музыкі і паэты…
Яны – жывая скарбніца сусвету –
Адметныя паўсюдна маякі.

Усе яны – і плоць твая, і кроў –
Вялікая і светлая надзея
На тое, што душу тваю сагрэюць
Іх таленты і шчырая любоў.

Дык чым іх гэтак вабіць іншы рай?
Раскошай ці якойсьці там свабодай?
Чаму няма ў іх сэрцах ціхай згоды?
Нашто сыходзяць з роднага двара?

А ты, матуля, сумна ўслед глядзіш,
Махаеш сваёй хустачкай гаротна…

О, колькі ж іх знікае незваротна:
Берлін,
Варшава,
Лондан,
Рым,
Парыж!

7.10.2011