Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

1911

Яшчэ не ацэнена

Важна рэй Ігнат Буйніцкі
   Ў танцах нашых водзіць,
Аж здаецца – усё чыста
   Хадыром з ім ходзіць.
 
Калі пусціцца скакаці, –
   Ажна сэрца скача;
Лепшых танцаў і ўвесь Піцер
   Бадай што не бачыў.
 
Ці «Мяцеліца», ці «Юрка»,
   «Мельнік», ці «Антошка», –
Ўсё ў яго сыходзіць гладка,
   Не змыліць ні трошка.
 
Пад дуду і пад цымбалы
   Топне, прыспявае...
Сцеражыцеся, ўсе людзі:
   Беларус гуляе!
 
Не ўнімайся ж і скачы нам,
   Покі сілы хваціць,
Мо пачнуць і думкі нашы
   Весялей скакаці!



Яшчэ не ацэнена

Распусціўшы сучча
У глухім прыволлі,
Сам адзін расце ён
На далёкім полі.

Як цар, у кароне,
Аб нічым не дбае,
Ці то стогне бура,
Ці віхор гуляе.

На адным ён месцы
Днюе і начуе;
Многа казак знае,
Многа песень чуе.

Дождж падмыў карэнне;
Ў ім дупло – як хата...
Ён стаіць і дрэмле –
Грозны, расахаты.



Яшчэ не ацэнена

Як сама царыца
У залатой кароне,
Йдзе яна ў вяночку
Паміж спелых гоняў.

З каласкоў вяночак –
Моладасці сведка –
На ёй зіхаціцца,
Як у садзе кветка.

На грудзях шчаслівых
Каптанок ружовы,
У руцэ сярпочак
Зублены, сталёвы.

Вецер абнімае
Стан яе дзявочы,
Сонца ёй цалуе
Шыю, твар і вочы.

Каласкі хінуцца
Перад ёй паклонна,
Дзівіцца ігруша
На мяжы зялёнай.

А яна – царыца –
Весела, шчасліва
Карануе песняй
Залатое жніва.

Смела йдзе у сонцы
Ўся сама – як сонца,
Гэта жнейка наша
Ў нашаей старонцы.



Сярэдняя: 4.3 (15 галасоў)

Коціцца, ўецца далінкай крыніца,
Б'ецца, плюскоча ў каменнях вадзіца,
     Далей плыве і плюскоча.
Белымі грудкамі лёгшы на траўцы,
Хоча дзяўчынка к вадзіцы дастацца,
     Губкамі чэрпнуці хоча.
 
Вольха лісткамі ёй шыю ласкоча,
Плюскатам рэчка смяецца у вочы,
     Сонейка ўсіх абнімае.
Сонейка, рэчка, вольха, дзяўчына
Думцы ўсміхаюцца соладка, дзіўна,
     Думка іх шчыра вітае...