Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

дзецям

Сярэдняя: 3.7 (14 галасоў)

Мышка спіць у сваей норцы
Спіцца ў дупле вавёрцы.
Смачна спіцца і крату
Ён у зямлі зрабіў нару.

Спіць мядзьведзь абняўшы лапу
Смокча смачна касалапы.
І лісічка раніцою
Спіць абняўшысь з дзетварою.

Спіць таксама і бабёр
Ён у вадзе настроіў нор.
Спіць барсук , і спіць янот
У звярэй няма турбот.

Ты ж таксама засыпай
Вочкі ноччу закрывай .
Спяць усе ужо звяры
Трэба ж спаць і дзетвары.



Сярэдняя: 4 (4 галасоў)

А не лентяйнічайм з Васюх

Зерна 5 ложек мне замнога й,
Коб утолыты жебу дэсь,
Шо всэ б оно і влепіць в глову зь
Якую нэчысьць ціп Сашкэй.

Мы тута шося бадзыгоным ш.
Туда-сюда – і в крапіву ш.
От вжэ й пойісты трэ бы крохы.
А то чого б ны по мозгу сь.

І потому мы зары в горловк
Покрохы й впустым ексь слёзу.
Да, ой, ну, шо то ты шолотыш!
Да мяткы ш вонь да ложк мыдусь.

А то пройшло вуж, го, дэ сонцэ!
А мы й ны пыв, шоб влад жылудк
Там пырыроблював селёдку ш.
А ны но пловчык са ізюмк.



Сярэдняя: 4.9 (12 галасоў)

Ці вы чулі? Ці вы чулі?
Хутка свята - Новы год!
У маленечкай Настулі
Шмат заняткаў і турбот.

То чапляе ўсіх дарослых -
Патрабуе адказаць:
"Як дзядулечку Марозу
Падарунак заказаць?"

То кідаецца пад ногі,
Каб усім дапамагчы -
Вымыць дзверы і падлогу
І пячэння напячы.

То на ранішнік сукенку
Хоча лепшую абраць -
Каб ля ёлкі разам з Генкам,
Бы сняжынка, танцаваць.

То праз нейкую хвіліну
Ўжо забыўшы пра тае,
Абвяшчае ўсім навіны,
Нібы песеньку пяе:

"А суседскага Міколку,
Ну, таго, што паравоз,
Пакалола ўчора ёлка -
Кіпцюрамі - прама ў нос.

Гэта тата вінаваты -
У Міколкі ён - урач.
Прыцягнуў ялінку ў хату -
І смяецца:"Ну, не плач!"

Хваляванняў шмат у Насці:
Панавесіць мішуры
І прыладзіць, каб не ўпасці,
Каляровыя шары;

Пасадзіць пад ёлкай мішку,
А пасля, між іншых спраў,
Пагартаць з ім разам кніжку,
Каб адзін не сумаваў.

А к начы, калі ўжо зморыць
Кола тысячы турбот,
Прашаптаць сабе самое:
"Заўтра - свята - Новы год!"



Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Ой ты, зімушка-зіміца—
пралля-ткалля-кружаўніца!
Колькі ж сёння да відна
ты наткала палатна!

І адразу ж— ай, дзівачка—
дарасла да белашвачкі—
і ўзялася кроіць-шыць,
каб бялізну асвяжыць.

А пашыла— і адзінай
беласнежнаю прасцінай
засцяліла і палі,
і лясы— па ўсёй зямлі.

Ды забыла, клапатушка,
пра пярыны і падушкі.
Прыгадала ж — лоўка— хваць—
і давай іх узбіваць.

Біла-біла, калаціла,
вытрасала, што ёсць сілы—
аж з парванага вугла
зграю пёрак узнялА.

Разагнаць іх спрабавала—
толькі бліскавак дадала.
Добра, знекуль неспадзеў
хітры ветрык наляцеў.

Падхапіў, узняў у неба—
быццам гэтак вось і трэба—
і развеяў— там і тут:
"Падстаўляй далоні, люд!

І збірай пушок і вату—
жменькі радасці бахматай,
найпацешную з пацех—

першы снег..."