Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Ўладзімір Горбік

Сярэдняя: 3.5 (10 галасоў)

Слоган на трамваі:
Мама и папа, я не хочу вас терять.
Бросьте пить.

Бацька, маці – кіньце піць,
Бо не буду вас любіць.
І паліць вам больш не трэба
Хіба ёсць ў гэтым патрэба.
Вы на гэтыя паперкі
Лепш купіце мне цукеркі
Вам удзячны буду я
Будзе добрая сям’я.
Студзень 2013г.



Сярэдняя: 4.3 (6 галасоў)

Цудоўныя гадзіны!
Квітнее восень перад зімою.
Цветастай хусткай маніць, вабіць за сабою.
І ўсё гэта – як ў апошні раз.

Салодкі пацалунак развітальны,
Заплюшчыць вочы сонечны прамень,
Вецер паведае мне шэптам яе тайны,
Астудзіць галаву рачны струмень.

Срэбрам і золатам мяне ты ўзнагародзіш,
Лістом кляновым – быццам медалём.
Па пералесках ты мяне паводзіш,
Абсыпеш дробным восеньскім дажджом.

Прыгожае багатае ўбранства
Прыкрые снегам хуткая зіма.
Зайздросна ёй глядзець на гэта панства,
Ды ў рэшце рэшт прыйшла яе пара.



Сярэдняя: 4 (2 галасоў)

Дрэвы скідываюць лістоту
Быццам старое аддзенне
Дрэвам трэба адпачыць
І ўсё гэта без сумнення

Снежань іх прыкрые коўдрай
Цёплай, мяккай і бялюткай
Завіруха калыхаць
Будзе іх зімою хуткай

Упрыгожываць галінкі
Будзе ў студзені марозам
І срэбрыстаю вуаллю
Прыкрываць плечы бярозам

Люты будзе іх палохаць
Ноччу ветра завываннем
І ламаць галлё старое
Прызнаючыся ў каханні

Сакавік пяшчотна сонцам
Адагрэе і напоіць
Карані падымуць вільгаць
Аж да самае да скроні

Кожным дрэвам асабіста
Красавік – мастак займецца
І з яго зялёнай фарбы
Цёплы месяц май пачнецца

Потым будзе чэрвень, ліпень
Жнівень, лета залатое
Дрэвы вырастуць,ўзмацнеюць
Бо жыццё у іх такое

Восень дрэвы упрыгожыць
Ўсім на зайдрасць размалюе
Будзе верасень, кастрычнік
Потым лістапад ўсе здзьмуе

Дрэвы скідываюць лістоту
Быццам старое аддзенне
Дрэвам трэба адпачыць
І ўсё гэта без сумнення…

Лістапад 2014



Сярэдняя: 5 (1 голас)

Ты змагла так мяне ўсхваляваць
Смеў цябе за каленку трымаць
Захацела каб гэтай гульнёю
Расталіся тады мы з табою

Ты пайшла, ды і я пайшоў спаць
Бо не мог больш ўсё гэта трываць
Клаўся я на спіну, ці на бок
Быццам страціў я розум і зрок

Асаблівасць юнацкага цела
Ўсё магло быць, таксама хацела
І не ведаў я плыць, ці тануць
Толькі ў ноч тую мне не заснуць

Дурань быў, і яна бы дурніца
Час мінуў – маладосць, маладзіца
Кожны з нас пажадае магчыма
Той гадзіны вяртання, інтыма. 2014г.