Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Аляксей Карпенка

Сярэдняя: 4 (6 галасоў)

Не са злосьці — па звычцы такой —
Глыб нябесная сьвет аплёўвае.
Што за радасьць яе, сталёвую,
Павітаць і ўпісацца ў спакой,

У закончанасьць сьветла-шэрую,
Сонны подых сырога дня.
Той удачы ня надта і веру я —
Быццам з долу рубель падняў.

Просты, зьзяе ў гразі і ў погані,
І каштуе чагось яшчэ.
Што за шчасьце між днямі воглымі
Чуць, як ціша ў душы цячэ.

Хто з трывогаў і нерваў вытканы —
Разумее каштоўнасьць дзён,
Калі бачыць, нарэшце, ён
Сьвет, прашыты спакою ніткамі.



Сярэдняя: 4.6 (8 галасоў)

Ад намераў залежыць нямнога,
Ад параз не схавацца нідзе.
Кажуць, кожны бліжэйшы да Бога,
Кожны верыць захоча ў бядзе.



Сярэдняя: 4.1 (7 галасоў)

Забіўшыся сама ў сябе навек,
Схаваўшыся ў вар'яцтва сьценах гулкіх,
Душа блукае па няісных брудных вулках,
Ня ў змозе больш трываць дарэмны бег.



Сярэдняя: 4.4 (5 галасоў)

Хай неразумныя выкрыкі птушак
Хтось лічыць музыкай лепшай, адзінай...
Слодыччу пояць вар’яцкія душы,
Выюць у шале вятры-муэдзіны.

Выюць, склікаюць сталёвыя хмары,
Водарам волі п’яняць наваколле –
“Хмары, схіліце суровыя твары!
Дайце сусвету асфальтавы колер,

Гэтакі родны для джунгляў каменных!”
Шалеюць вятры над асфальтавым краем,
Нахабна асвістваюць шэрыя сцены...
І песня свабодай душу спакушае.

Гэткаю музыкай, спевам халодным
Будзе суцешаны розум паўхворы,
З гэткаю песняй мой дух стаўся родным,
Гэткаю музыкай дыхае горад.