Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Леанід Дранько-Майсюк

Сярэдняя: 4.3 (81 голас)

Багдановіч, ратуй,
Ад знікнення ратуй, ад нямоты.
Пачуццём тым гаручым ратуй,
Праз якое ты быў не самотны.

Багдановіч, даруй,
Што ў цябе мы вучыліся мала —
Мы да Коласа йшлі чарадой,
Нас выводзіў у людзі Купала.

Багдановіч, пачуй,
Як знясіленым лебедзем слова —
Беларускае слова! —
Над магілаю кружыць Стральцова.

Багдановіч, вартуй,
Кожны крок наш і і рух недарэчны...
Хай загадка твая
Застаецца загадкаю вечнай.



Сярэдняя: 4.2 (83 галасоў)

Плача раяль, кaлі дождж не cціxae,
І мастакі пакідаюць Версаль,
Толькі паэт, той паэт, што кахае,
Шэпча: «Жё тэм» у халодную даль.

Шчасцем забыты паэт —
З лёсам Рэмбо ці Верлена —
Піша каханай санет,
У рыфмах — крышталь.
На гіяцынтаў букет
Льецца святло іпакрэны.
Просіць кахання паэт,
І плача раяль.

Мокне мальберт. Ля фантанаў — нікога.
Золата дня пачынае старэць.
І на Парыж апусцела дарога,
Толькі санет можа сэрца сагрэць.

На Трыанон — і Малы, і Вялікі —
Восень кладзе гіяцынтавы след.
Паркаў пустых лебядзіныя клікі
Не пакідаюць класічны санет.



Сярэдняя: 4.6 (15 галасоў)

Не словам, а трысцінкаю малой —
Папіруснай трысцінкаю малою —
Вярну цябе да радасці былой,
Вярну цябе да цеплыні былое.

Баюся слоў, як здраднікаў жывых,
І на трысцінку сэрца спадзяецца,
Што ноч яе і ранішні ўскалых
Паможа мне з табой паразумецца.



Сярэдняя: 3.8 (16 галасоў)

Не ў цішыні палескага сяла,
А ў цішыні Заходняга Берліна
Над Хафелем чырвоная каліна
Зусім па-беларуску расцвіла.

Я не здзівіўся, што ў яе была
Кара гарынская, і вершаліна,
І ягады, і кожная галіна,
І тое ж лісце, поўнае святла.

Раён як хутар. Цішыня плыла
Шматколерная, нібы хвост паўліна.
У бары італьянскім мандаліна
Адрыятычны спеў распачала...

Здалося мне? Ці памяць падвяла
Пад манастыр? О прыкрая хвіліна!
Вядома ж, не... Не камень, не цагліна —
Здагадка, нібы тонкая ігла.

На ўсё гляджу я са свайго вугла.
Даліна Хайфеля, пясок яе і гліна —
Купалаўская сумная даліна!
Так бачу я. За гэта мне хвала.

Бывай, Берлін. Хай век майго стала
Не абыходзяць піва і вяндліна...
Над Хафелем чырвоная каліна
Зусім па-беларуску расцвіла.