Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

1991

Яшчэ не ацэнена

* * *

Адбалелае –
не забаліць
і пачуццяў святых
не верне.
Як не ўзыдзе
на ззяблай раллі
залацістае зерне.



Яшчэ не ацэнена

Над зямлёю неба просінь.
Астываюць, меркнуць росы.
Ты паглядам мілым просіш:
«Ах, хутчэй, хутчэй бы восень!..»
Шчодры водар думных сосен…
Ах, хутчэй, хутчэй бы восень…



Яшчэ не ацэнена

Над зямлёю неба просінь.
Астываюць, меркнуць росы.
Ты паглядам мілым просіш:
«Ах, хутчэй, хутчэй бы восень!..»
Шчодры водар думных сосен…
Ах, хутчэй, хутчэй бы восень…



Сярэдняя: 3.7 (3 галасоў)

Чарговая дзяўчына
Знікае ў небыцці.
Якая прычына
Заставіла ісці?
На пошукі лепшага лёсу,
Які нясецца ў нябёсах,
Ды не спускаецца на землю,
Бо розуму я не ўнемлю.

У пошуках сапраўднага кахання
Ўсё крочу я і крочу па жыцці,
Але ні як мне не знайсці
Кахання сапраўднае дыханне.

Згасаюць ўсе мае пачуцці…
Дык можа мне ўжо не мучыць
Сваю спустэлую натуру,
Якая горшае пад час?
Ды не патрапіць б на халтуру…
Усюды добра і без нас.

Але душа ўсё прагне, прагне
Пачуцця, большага чым ёсць,
Ды апынулася ў багне…
І ўжо на сконе маладосць.