Гэта быў цудоўны час. У Беларускім рыцарскім клюбе, які ўзначальвала выдатны педагог і знаўца нацыянальнай гістарычнай спадчыны Арына Вячорка, мне давялося выкладаць валоданьне халоднай зброяй. Тады, з рацарамі клюба мы рыхтаваліся да сьвяткаваньня дня Беларускай вайсковай славы. Неяк на рэпетыцыю завітаў вядомы наш мастак, Мікола Купава і прапанаваў зрабіць песьню да сьвята. Мітынг, бітва рыцараў і канцэрт адбыліся на Траецкай гары, ля опэрнага тэатра. Судзячы па таму, як пяцьдзесят тысяч людзей, якія сабраліся на фэст, прымалі песьню, твор адбыўся. Нажаль, на наступны год паўтарыць посьпех не атрымалася. Улады адключылі падачу электрычнасьці у скверы Янкі Еупалы, дзе праходзіў мітынг, прысьвечаны бітве пад Оршай, а у мегафон гэтак не сьпяешь.
Паслухаць песьню можна тут: http://www.supratiu2007.narod.ru/uladzimir_hutkouski.html
Пылаюць вёскі, стогнуць гарады,
Але не для ліцьвінаў бегчы прэч.
Ніхто нас не ўратуе ад бяды,
Пакуль не возьмем самі ў рукі меч.
Але ўжо і рыцары на конях,
Гатовыя нанесьці свой удар!
Над намі старадаўняя Пагоня -
Вялікакняскі ўзьвіўся штандар!
Не бываць нам пад ворагам ніколі,
Ні цяпер, а ні ў які іньшы час.
Лепей сьмерць, чым жыцьцё пражыць у няволі.
Дык вядзі з бітву,пан Астрожскі, нас.
Пад Оршаю зьбіраюцца палкі,
Лунае Жыгімонлаў сьцяг над імі.
Хай зьгінуць іншаземныя ваўкі.
Не быць іх зграе на маёй Радзіме.
Хай нам Сьвятая Дзева дапаможа
Гнаць супастата з роднае зямлі.
І вось ужо бяжыць натоўп варожы.
Нас меней, але мы перамаглі!
Не бываць нам пад ворагам ніколі,
Ні цяпер, а ні ў які іньшы час.
Лепей сьмерць, чым жыцьцё пражыць у няволі.
Дык вядзі з бітву,пан Астрожскі, нас.