Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Алена Піменава

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Жыў-быў руплівы вучанік.
Чытаў ён груды тоўстых кніг
І бездань мудрасці спасціг
Ў надзеі сатварыць шэдэўры.
Ды небарака быў не першым,
Хто бег у тыя міражы!
Не слухаў ісціну святую,
што эталон для нас жыццё:
Мы п'ём і каву, і віно,
А вырабляем – ўсе адно.
Што немагчыма аніяк
лічыць шэдэўрам аміяк...



Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Душуся моўчкі колкім комам
Занадта справядлівых фраз...
Цень парасона над галовамі,
Ўсё болей аддаляе нас.

Маўчыш, бясстыжы, ганарлівы,
Спакойна жмурачы анфас;
У вачах, халодных і журлівых,
Старая стомленасць ад фраз...

І страшны рота выгін жорсткі,
Да вуснаў блізіцца маіх...
І вочы мокрыя, і шчокі,
Хоць парасон той на дваіх...

Загасла ў лужы цыгарэта...
Не будзе шчырым той адказ...
Як шмат гавораць так пра гэта!
Навошта так, як гэты раз?!



Сярэдняя: 4.5 (4 галасоў)

(пераклад з рускай мовы)

Восень. Золкая волкасць,
У лужах дрыжаць разводы...
Сэрца шчыміць пяшчотай
Стылай парою года.

Пала лістком з бярозы,
Жаль - гасцявала мала;
Не асушыла слёзы,
Будняў не пераламала,

Толькі кволым цяпельцам
Ледзь адагрэла рукі.
Ды навучыла сэрца
Пераносіць разлукі.



Сярэдняя: 5 (1 голас)

Не ведаў літасці Амур-гарэза!
Каханне ў сэрца засадзіў як нож,
І мы гатовыя ўслаўляць лязо,
І моўчкі паміраць, без інтарэсу...

--- --- ---

Добрую раду розум шле нам дарма:
Сэрцу забыцця салодкага век не відно...
Навошта ў кахання над часам улады няма,
Калі незалежыць ад часу яно?