Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Андрэй Кімбар

Сярэдняя: 4.6 (9 галасоў)

Адчуваю, што сёньня ўсё зьменіцца,
Рэзка ўгору кар’ера падыміцца,
Бо іду і вакол усё мне праменіцца,
Над палацам наш сьцяг так уздыміцца.

Будуць нам там казаць пра шчасьлівы
Лёс краіны, што толькі палепшыцца.
Каласіцца пачнуць нашы нівы
І ўраджаем усе будуць цешыцца.

Над радамі людзей утраплёных,
Быццам птушка чароўная, будзе лунаць
Наш прыгожы чырвона-зялёны
З пазалотай, як сонейка, сцяг.

Залатыя чатыры вялікія літары –
Наша ўсё на бліжэйшых пяць год.
Буду помніць як нашыя лідары
Абяцалі жыццё без клапот.

Буду помніць я з’езд сорак першы
Што дзявятага снежня прайдзе
Гэта дзень у жыцьці маім лепшы
І аб ім не забыць мне нідзе

Нас мажліва на камеры здымуць,
І БТ нас пакажа для ўсіх.
У рэзыдэнцыі калісь нас прымуць –
Гэта верх імкненьняў маіх.

Ну а вы, апазіцыя гнусная,
“Нашу Ніву” чытайце сваю.
Замаўчыць ваша песенька сумная –
Мы вам хутка аб’явім вайну.



Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Гэты горад чужы,
І чужыя тут людзі.
Ён ня мае душы.
Жах сьціскае мне грудзі
Ад той думкі, што тут
Застануся я жыць.

Тут бракуе паветра,
Не хапае прасторы.
І празь некалькі мэтраў
На чужым трыкалёры
Заўважаеш Радзімы
Непазьбежную сьмерць.



Сярэдняя: 3.7 (3 галасоў)

Над горадам шэрае неба,
У вокнах ня гасьне сьвятло.
Там лісьцем пакрылася глеба,
Ды б'ецца матыль у вакно.

Ён бачыў вясёлае лета,
Ён лётаў зь сябрамі паўсюль.
І марыць вярнуць усё гэта:
"Прырода, цяпло падаруй!"

Ды толькі дарэмна ён кліча -
Ня зьменіцца кола быцьця.
Нібыта самотная зьнічка,
Зьнікае агменьчык жыцьця.



Сярэдняя: 5 (5 галасоў)

Пішыце лісты, адпраўляйце паштоўкі,
Дзе почыркам вашым пісаўся радок.
Пішыце асадкай, пішыце алоўкам.
Глядзіце, каб толькі чытаўся лісток!

Сьпявайце прыгожыя песьні,спадарства,
На працы, у душы, каханым,сабе.
Няхай у чароўнае музыкі царства
Штодня вас сьцяжынка з тых песьняў вядзе.

Любіце людзей, пашансуе - кахайце,
Ды так, каб нікому ня здроціць душу.
Заўсёды дарогу давайце праўдзе.
І толькі ня трэба ж узводзіць мяжу.