Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Ніна Джумава

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Дзеці- гэта шчасця для тых,
Хто жадае іх нараджэння,
Мая дачушка, успамін маіх-
Мільён, ад твайго з`яўлення.
Твой першы крык, твае вочы, твой смех,
Тваё здіўленне і слёзы-
Я ўсё збіраю ў гэты мех
Маіх успамін. І зноў ты
Адкрыеш мне новае ў гэты дзень,
А я здзіўлюся. Так шчыра!
Ты- кветка, будучыні прамень
І ты- жыццёвая ліра.
Ты нарадзілася. Дзякуй жыццё!
І лётаю ў паднябессі.
Усе гэтыя словы табе, дзіцё,
Мая дачушка Алеся.

25.05.2013



Сярэдняя: 4.2 (5 галасоў)

Боль, сардэчны боль.
Пакуты! Гэта толькі мае пакуты!
Ці была здрада?
Здрада самое сабе? Не, не было!
Дык чаму ж яны тычуць пальцамі
І здекваюцца з мяне?
Я разгубілася, усхвалявалася,
Магчыма, памылілася…
Але, я прызнала!
І балюча не толькі вам,
Але і мне! Мне балюча!



Сярэдняя: 4 (1 голас)

Вочы – гэта зоркі, што ззяюць,
Гэта - птушкі, якія ляцяць.
Вочы – гэта словы: з`яднаюць,
Гэта - кроплі, што ў неба глядзяць.
Вочы – гэта росы з вадою,
Гэта - яблык, што на дваіх.
Вочы – кветкі, што пад касою,
Гэта - бот, сдяды ад іх.
Вочы – гэта жанчына, мужчына,
Гэта - дзеці, іх промень святла.
Вочы – гэта малая Радзіма,
Гэта - уся Беларусь мая.
Вочы – гэта ўсе зоркі былога,
Гэта - даўняе адкрыццё.
Вочы – гэта ўсмешка малога,
Гэта -будучыня, жыццё.



Сярэдняя: 5 (1 голас)

Яна, усмехаецца табе:
У жыццё прыйшла так нечакана
І сэрца боль тваё кране,
Яна сказала без падману.
Яна – дачка твая, а ты?
Ня можаш ёй сказаць два слова.
Прайшлі юнацкія гады,
Забыў каханне, сэрцаў змову.
І вось яна перад табой:
Не дзвухгодовая дзяўчына.
Жыццю ня можаш крыкнуць:”Стой!”
Яна – дарослая, жанчына.
Яна ўсміхаецца табе.
І кажа:”Тата!”- нечакана.
Ты прытуліся да яе.
“Усё так, дачушка, без падману.”